Voetbal en muziek

1974 | Beiden gaan hand en hand samen

Het dorp Volendam roept bij de meeste Nederlanders associaties op met voetbal en muziek. Dat de Volendamse voetbal- en muziekpaden elkaar meer dan eens gekruist hebben is niet bij iedereen bekend. Verschillende muzikanten uit het vissersdorp beschikten over meer dan gemiddeld voetbaltalent en omgekeerd bleken voetballers niet zelden ook muzikaal uit de voeten te kunnen. In moeilijke tijden kan de voetbal rekenen op hulp van lokale en regionale artiesten. Daartegenover staat dat de voetbalclub en zijn topvoetballers een steentje hebben bijgedragen om hun muzikale dorpsgenoten aan optredens te helpen en hun populariteit te vergroten. 

Dick Maurer (Kick)
MP3-spelers, iPhones en zelfs cd’s en cassettebandjes bestonden nog niet toen Volendam toetrad tot het betaalde voetbal in 1955. Naar wedstrijden in verre uithoeken van het land werd veelal met de trein gereisd. In die beginjaren zorgde eerste elftalspeler Dick Maurer (Kick) met zijn gitaar en stemgeluid voor het muzikale vermaak. Klaas Karregat (Blubber) had er mooie herinneringen aan. “Op die lange reizen hebben we genoten en ook plezier beleefd aan Dick. Hij studeerde nog op het CIOS en had weinig geld. Als hij op zijn gitaar speelde gingen wij als medespelers met de pet rond om hem te helpen.” Dick Maurer was een volhouder. Harmen Veerman (Poes): “Dick ging altijd door. Als een snaar brak speelde hij rustig verder tot er maar drie over waren.” In 1959 promoveerde Volendam voor de eerste keer naar de eredivisie na een 1-4 overwinning in het Limburgse Brunssum. Ter gelegenheid van de promotie zong Dick onder begeleiding van de Volendamse band De Spoetnik Boys in de AMVO het lied ‘We’ve got the whole world’ van Mahalia Jackson. Het nummer werd live opgenomen voor de radio, wat in die tijd uniek was. De latere Volendamtrainer was een veelzijdige artiest. Hij zong in operettes en speelde in het cabaret. Zoon Berrie: “In de tijd van mijn vader speelden nog niet zoveel jongeren gitaar in Volendam als nu. Bij het Mariabeeld op het Pellersplein heeft hij veel met vrienden muziek gemaakt. Het schijnt dat de vrouwen aan zijn lippen hingen.” Berrie heeft zelf ook de voetbal- en zangtalenten van zijn vader geërfd. Hij speelde één seizoen in het tweede van Volendam en heeft jaren met Volendamse bands opgetreden. Harmen Veerman (Poes): “Toen we gestopt waren bij het eerste elftal gingen we met de oud-spelers nog regelmatig een weekendje weg. Dick was daar ook bij. Een keer zaten we in Limburg met een hoempapa-band. Dat vonden de Volendammers maar niks. Ik wist een gitaar te regelen, waarna Dick er alsnog een superavond van maakte.” 

Voor de Spoetnik Boys werd het optreden met Dick Maurer een hoogtepunt. De band werd niet veel later opgeheven. In dit laatste jaar was Cees Veerman (Poes) pas 15 en als gastzanger toegetreden, omdat hij perfect Elvis Presley kon imiteren. Cees zou kort hierna aan de basis staan van de Volendamse formatie The Cats. Daarnaast was hij een talentvolle voetballer, die in de A-Junioren getraind werd door Dick Maurer. Onder de naam Mystic Four nam Cees samen met Arnold Mühren, Piet Veerman (Koster) en Jaap Schilder (Koster) in 1961 deel aan de Northstate talentenjacht in de AMVO in Volendam. Arnold Mühren herinnert zich nog goed hoe de Cats-leden naast de eerste prijs grepen. “Dick Maurer zat in de jury. De eerste prijs kende hij toe aan iemand die een Italiaanse tenor vertolkte. Hij riep Cees ter verantwoording omdat hij de volgende dag weer moest voetballen. Hij had al lang op bed moeten liggen. Dick kon trouwens niet alleen goed gitaar spelen, hij kon ook heel mooi zingen. Cees zijn hart lag uiteindelijk meer bij de muziek dan bij de voetbal.” Cees woont sinds twee jaar in Indonesië. Arnolds naamgenoot, neef en voetbalinternational vindt dat er een groot voetbaltalent in Cees Veerman schuilde. “Cees was een snelle rechtsbuiten. Hij had een goede kijk op het spelletje.” Dick Maurer werd in zijn vrije tijd een succesvol voetbaltrainer bij verschillende amateurclubs, terwijl hij met zijn CIOS diploma als docent de kost verdiende. “Ik kreeg les van Dick Maurer op de MULO in Volendam. Hij was gymnastiekleraar”, voegt voetballer Arnold Mühren toe.

Harry Sacksioni
Recentelijk werd Arnold Mühren geconfronteerd met een gebeurtenis uit zijn juniorentijd omstreeks 1966, een gebeurtenis die muzikale gevolgen had. “In 2010 werd ik op een gegeven moment gebeld of ik bij een eerbetoon aan Harry Sacksioni in Carré aanwezig wilde zijn om een anekdote te vertellen uit zijn jeugd. Eerst was ik verbaasd, want ik wist helemaal nergens van. Al snel bleek dat Harry vroeger een getalenteerde voetballer was die in zijn jeugdjaren met Ajax tegen Volendam had gespeeld. Het toeval wilde dat hij rechtshalf stond en ik linkshalf, dus we troffen elkaar in die wedstrijd regelmatig. Het schijnt dat Rinus Michels juist die wedstrijd langs de kant stond om te beoordelen welke Ajacieden verder mochten gaan in de jeugd en wie niet. Harry vertelde me dat hij verwachtte een makkelijke dag te krijgen met die lange, slungelachtige Volendammer tegenover hem, maar de eerste de beste bal speelde ik gelijk door zijn benen en hij kwam er niet meer aan te pas. Tijdens die wedstrijd nam hij het besluit zich volledig op de muziek te richten en het voetballen voor gezien te houden. Zo heb ik toch mijn steentje mogen bijdragen aan het behoud voor de muziek van één van de grootste gitaarvirtuozen van ons land.”

The Cats
Na behoorlijke successen in de Nederlandse hitparades, volgde in 1968 de grote doorbraak voor The Cats met het door basgitarist Arnold Mühren geschreven nummer Lea. De melodieuze muziek en de harmonieuze samenzang bezorgden de Volendammers het ene na het andere succes. In hetzelfde jaar maakte voetballer Gerrie Mühren de overstap van FC Volendam naar Ajax. Drie jaar later toog jongere broer Arnold in zijn kielzog naar de Amsterdamse club. Ajax beleefde eveneens hoogtijdagen en won de Europacup in 1971, 1972 en 1973 met het beroemde totaalvoetbal. De muziek van The Cats was mateloos populair bij de godenzonen, zoals het onoverwinnelijke team in die tijd al werd genoemd. Voetballer Arnold Mühren: “We namen cassettebandjes van The Cats mee die altijd afgespeeld werden in de spelersbus. Als we ergens moesten overnachten dan lag Gerrie met Barry Hulshoff op een kamer en ik met Johan Neeskens. Ook daar en op trainingskampen draaiden we de muziek van The Cats. Zelfs trainer Kovacs was een grote fan. Met Barry Hulshoff en Johan Neeskens gingen we regelmatig naar concerten van The Cats. Soms gingen Wim Suurbier, Ruud Krol en andere Ajacieden ook mee.” Hiltrup hotel Het Nederlands elftal dat in 1974 in West-Duitsland de harten van de voetballiefhebbers veroverde was eveneens fan van The Cats. Aangezien de Ajax-spelers een belangrijk deel van de ploeg vormden wekt dit geen verwondering. Op 30 juni 1974 waren The Cats na de poulewedstrijd in de tweede ronde tegen Oost-Duitsland uitgenodigd in het Hiltrup hotel in Munster waar de voetbalploeg verbleef. Cats-lid Arnold Mühren: “Na het optreden voor de Nederlandse ploeg zaten we met onze vrouwen aan de bar van het hotel. Ik herinner me nog dat Cees Veerman een borreltje dronk met Cor van der Hart, de assistent van Rinus Michels. Op een gegeven moment waren alle spelers vertrokken, want zij moesten natuurlijk op tijd naar bed. Op weg naar onze kamers hoorde Piet Veerman zijn vrouw Neel een hoop drukte achter een deur vandaan komen. Ze ging kijken wat er aan de hand was, maar werd gerustgesteld door Willem van Hanegem die opendeed. Hij meldde dat we ons geen zorgen hoefden te maken.” Pas later hoorden de bandleden de wilde verhalen dat een deel van de spelers gezwommen zou hebben met naakte vrouwen. Journalist Ben de Graaf van De Volkskrant voerde dit als een mogelijke reden op waarom Nederland de finale tegen West-Duitsland met 2-1 had verloren. In Volendam denkt men de werkelijke reden te kennen: kort voor de finale werd ingebroken in de spelersbus, waarbij ook het cassettebandje van The Cats werd ontvreemd. Zonder de inspirerende muziek was de finale een kansloze missie. In 1978 werden The Cats opnieuw gevraagd op te treden voor het Nederlands elftal tijdens het wereldkampioenschap in Argentinië. “Niet alle leden waren hier even enthousiast over. Jaap Schilder (Koster) zag de lange vlucht naar Argentinië niet zitten en ook waren er bezwaren vanwege het dictatoriale regime. Daarom besloten we om niet heen te gaan.”

Dirk van der Horst
Ondanks de grote successen bleven The Cats voetbalclub Volendam trouw. Als de oranjehemden in financiële nood waren, kon altijd een beroep op de band en hun manager Jan Buys gedaan worden bij een reddingsactie. Na de competitiewedstrijd Volendam-DWS van 29 november 1970 werden scheidsrechter Leo van der Kroft en grensrechter Jan van Delft bij het verlaten van het veld door Volendamsupporters geschopt. De KNVB deelde de hoogste straf uit die ooit was toegekend, een boete van 5.000 gulden en de verplichting om voor de thuiswedstrijd van 20 december een twee meter hoog hek om het veld te plaatsen. Dit hek zou 18.000 gulden kosten. Dat Volendam gestraft werd vond iedereen terecht, maar over de hoogte was niet iedereen het eens. De Zaanse popgroep Dizzy Man’s Band met Dirk van der Horst – die in 1984 bij de Volendamse formatie Next One kwam en in 1988 overstapte naar BZN – nam het initiatief voor een optreden waarvan de opbrengst een deel van de boete moest opleveren. Er werd contact gelegd met de broers Jan en Jaap Buys van het artiestenbureau Volendam. In korte tijd lukte het om een beatavond te organiseren met zes bands: Dizzy Man's Band, The Cats, Left Side, The Fools, Progress en Unit Gloria. De popgroepen traden zonder vergoeding vrijdagavond na de uitspraak van de KNVB op in het verenigingsgebouw St. Jozef en de Pius X in Volendam. De toegangsprijs was vijf gulden. Radio Veronica hielp een handje door gratis reclame te maken voor het optreden. Directeur Bull Verweij stelde namens de piratenzender 100 gulden beschikbaar. De beatavond werd uitstekend bezocht, zodat Jan Buys 5409 gulden aan de voetbalclub kon schenken in de rust van de wedstrijd Volendam-Excelsior. Een collecte onder de supporters leverde nog eens 1475 gulden op, waarmee het boetebedrag ruimschoots gehaald was. Sponsor Hein Schilder (Madoet) stelde zich garant voor het hekwerk.

Jan en Jaap Buys
De broers Jan en Jaap Buys bleven ideeën ontwikkelen om hun voetbalclub te steunen. In 1972 richtten zij het actiecomité ‘Volendam Hoog’ op, dat geld probeerde in te zamelen voor spelerspremies en om jonge talentvolle voetballers voor de club te behouden. De eerste twee acties vonden plaats op woensdag 27 december 1972. Om half drie speelde een gelegenheidsteam bestaande uit de Ajax-spelers Sjaak Swart, Barry Hulshoff, John Rep, Gerrie Mühren, Arnold Mühren, Sies Wever en de voormalige Volendamse topspelers Dick Tol (Knoest), Janny Schilder, Klaas Karregat (Blubber), Walter Ferreira aangevuld met Dick Bond (Sport) van Telstar, Cees Veerman (Poes) van The Cats en journalist Maarten de Vos tegen het eerste elftal van Volendam. De entree was 2,50 gulden. De twee ploegen gaven elkaar alle ruimte om te voetballen, waardoor de toeschouwers van technische hoogstandjes konden genieten. Het publiek was in groten getale opgekomen, zodat zelfs de Expo-tribune vol stroomde. Het gelegenheidsteam won met 6-4. Cats drummer Theo Klouwer (Schuimpie) leverde als verzorger een komische bijdrage door met zijn step naar geblesseerde spelers te rijden. Aan het eind van de wedstrijd moest Theo zelf uitgeteld van het veld gedragen worden. ’s Avonds waren er optredens van The Cats, Next One, George Baker Selection, Left Side, Jen Rog en Sympathy in de Volendamse Amvo en in het Jozefgebouw. Wederom verleenden de bands alle medewerking om gratis op te treden. Het publiek mocht weer voor vijf gulden beide zalen bezoeken. De twee acties tezamen leverden de voetbalclub zo’n 20.000 gulden op. 

Eerste shirtsponsor Veronica
Jan en Jaap Buys onderhielden goede contacten met radio Veronica. Het stuurde haar muziekprogramma’s in de ether vanaf een schip in de Noordzee, omdat in die tijd alleen de publieke omroepen een vergunning hadden om in Nederland uit te zenden. Veronica wilde een bijdrage leveren om de Volendamse voetbalclub te steunen. Het werd in 1973 de eerste shirtsponsor van een betaalde voetbalclub in Nederland, hoewel dit door de KNVB ten strengste werd verboden. Op het Volendamshirt prijkte het Veronicaschip met een witte letter V erdoorheen. Officieel was het een Volendamse botter met de eerste letter van Volendam. De steun werd niet in de vorm van geld geleverd, maar in de vorm van promotiespots voor de voetbalclub. O.a. werd aandacht gevraagd voor de thuiswedstrijden van FC Volendam. Ook werd een elpee ‘Volendam Hoog’ samengesteld waaraan Volendamse en bevriende artiesten belangeloos meewerkten: The Cats, BZN, Left Side, Jen Rog, George Baker Selection, Dizzy Man’s Band, Tee Set, Continental Uptight Band en Fresh Air. Per elpee ging 1,75 gulden naar de voetbalclub. In de voorverkoop waren al 15.000 exemplaren verkocht. Veronica hielp met de promotie en verkoop van deze elpee. Jan en Jaap Buys hadden het voornemen om met Rob Out en Bull Verweij van Veronica een langdurige samenwerking aan te gaan, maar de politiek was bezig met nieuwe wetgeving om zenders als Veronica het zwijgen op te leggen. Ondanks nieuwe acties van Jan en Jaap Buys om Veronica te behouden met ditmaal optredens van artiesten op het Malieveld in Den Haag en een massale demonstratie, viel het doek voor de commerciële radiozender op 31 augustus 1974 door een nieuwe anti-piratenwet. Het is ironisch dat de Nederlandse voetbalclubs tegenwoordig slechts kunnen overleven dankzij commerciële omroepen als Veronica.

Arnold en Gerrie Mühren
In 1973 werden Gerrie en Arnold Mühren door platenmaatschappij CNR benaderd. “Voor de Europacupfinale tegen Juventus wilden ze ons een single laten maken ‘Ajax is de koning van de mat’. Ik herinner me nog goed dat we in een studio de single opnamen en dat onze vader vanachter het glas toekeek. Hij sloeg de maat met zijn stok, die hij door een brommerongeluk sinds zijn 19e nodig had om te lopen.” De single stond er in één keer op en haalde de nationale hitparade. Blijkbaar hadden de twee voetbalbroers ook een behoorlijke stem. “Voor het wereldkampioenschap van 1978 in Argentinië hebben we nog een single gemaakt ‘De hele wereld zal het weten’. Het leukste waren de opnamen voor een heuse clip, waarin Gerrie uit de achterbak van een Mercedes kroop. De single had verder geen succes.”

Next One
In 1973 bracht Next One – één van de Volendamse bands die in 1972 optrad met ‘Volendam Hoog’ – eveneens hun eerste single Yesterday’s Memories uit, een nummer dat door velen als één van de mooiste Volendamse ballads wordt beschouwd. Schrijver Jan Mühren – broer van Gerrie en Arnold – vertelt het verhaal dat achter dit nummer schuil gaat. “Het gaat over onze vriend en manager van de band, Dick Sier uit de kapelaan Ruiterstraat. Hij was als manager net zo jong als wij, maar dat was geen enkel probleem. Toen Dick 17 was kreeg hij leukemie waar hij niet veel later aan overleed. Dat maakte natuurlijk een hele diepe indruk. Ik heb toen voor Dick het nummer Yesterday’s Memories geschreven. Het Engels was niet perfect, dit werd gecorrigeerd door een Engelsman. Arrangeur Dick Bakker bouwde er een heel orkest omheen.”

Jan Mühren
Jan kon aardig voetballen, maar zijn voetbalcarrière bleef beperkt tot enkele optredens in het tweede. “Op zaterdagmiddag om 15:30 uur stond de bandbus van Next One klaar om ergens naar toe te gaan ver in het land. Omdat het tweede ook voetbalde op zaterdagmiddag ging de combinatie niet. Bovendien had ik niet genoeg talent en zeker niet zoveel longinhoud als Gerrie en Arnold. Daarom had ik het nooit gered. Leuke herinneringen heb ik nog wel aan een trainingsstage in Zeist waarvoor ik gevraagd was door Joep Steur en aan het Noad toernooi in Tilburg, waar Dick de Boer als trainer meeging. We moesten toen intern, omdat het toernooi twee dagen duurde.” In de jeugdteams mocht Jan de strafschoppen nemen. “Gerrie nam bij Ajax altijd de penalty’s en miste nooit. Daarom dachten ze dat ik het ook kon.” Hoewel hij het zelf als voetballer niet heel ver schopte, heeft hij wel veel aan het voetballen te danken. “Dan heb ik het vooral over mijn broer Gerrie. Hij zorgde voor optredens op plaatsen waar je normaal niet komt. Hij kon me altijd zo enthousiast maken voor optredens, daarvoor ben ik hem eeuwig dankbaar. Ook met andere artiesten ging Gerrie voorop om bijvoorbeeld een cd te maken of hij bracht je in contact met schrijvers en producers. In de beginperiode van Next One moesten wij een geluidsinstallatie kopen, maar als jongens van 14,15 jaar hadden we daar geen geld voor. Gerrie hielp ons toen uit de brand met 1000 gulden om de installatie aan te schaffen. Hij is in mijn ogen één van de beste voetballers die Nederland ooit heeft voortgebracht. Overal ter wereld waar ik kom kennen ze zijn naam.” In het eredivisieseizoen 2003-2004 trad Jan in de rust van de wedstrijd Volendam-Ajax op voor het publiek. “Het was fantastisch zoals ze op de Pé Mühren-tribune meezongen.” Bij het jaarfeest van Ajax trad hij ook altijd op. “Gerrie regelde dat.” Na afloop van de door Ajax met 2-1 gewonnen bekerfinale tegen PSV van 7 mei 2006 trad Jan op voor de spelers en trainers op het besloten feest. “In deze wedstrijd scoorde Huntelaar twee keer voor Ajax. In Hoenderloo trad ik vele jaren op bij het Nederlands elftal en via Bert van de Poppe in de rust van Telstar-Volendam. In de Arena en in Ahoy zong ik met meerdere artiesten in een show rond de Harlem Globetrotters, het beroemde Amerikaanse basketbalteam. Een bijzondere ervaring.”