Kees Guijt werd geboren op 14 oktober 1953 in Katwijk. Bij Volendam stond hij, tussen 1976 en 1985, in totaal negen seizoenen onder contract. In die periode speelde hij 312 wedstrijden, waarvan 278 voor de competitie, en scoorde 34 keer. Hij viel niet alleen op door zijn lengte (1.95m), maar ook door de bijna koelbloedige manier waarop hij spitsen uitschakelde en zelf aan de opbouw deelnam.
Katwijk
Hij kwam uit een gezin met zes broers, waarvan er vier in het eerste elftal van Katwijk gevoetbald hebben. Begin jaren zeventig speelde er zelfs vier broers Guijt in de laatste lijn van het eerste elftal. Kees samen met Wim en de tweeling Piet en Alt. En dan had je nog een vijfde Guijt op het middenveld. Geen familie. De naam Guijt komt namelijk in Katwijk net zo vaak voor als in Volendam. Het schijnt dat Volendamse Guijts ook van oorsprong uit Katwijk komen. Hij speelde aanvankelijk als voorhoedespeler maar later als laatste man en aanvoerder van Katwijk. Katwijk was destijds aan een opmars bezig was binnen het amateurvoetbal, en ging binnen enkele jaren van de 4e klasse naar de 2e klasse bij de zaterdagamateurs.
Betaald voetbal
Hij speelde zichzelf in de kijker, maar was bijna niet in het betaalde voetbal terecht gekomen als Joop Brand destijds niet hardnekkig had volgehouden om hem daartoe te bewegen. Hij had het best naar zijn zin in Katwijk en dacht niet dat betaald voetbal er nog inzat omdat hij al 22 jaar was. Er kwam een aanbieding van AZ'67, toen Joop Brand daar nog werkte. "Men bood mij een C-contract, omdat ze een A-contract niet aandurfde. Voor die paar centen naar het betaald voetbal te gaan daar had ik niet zo veel zin in. Ik verdiende goed als schilder en voetbalde naar mijn zin. Toen Joop Brand bij Volendam in dienst trad, wilde hij weer met mij praten. Ik heb eerst de boot afgehouden maar na de derde keer bellen, ben toch maar gaan praten. Ik was er daarna vrij snel uit met Volendam. Ik was eerst even gaan kijken, want ik wilde weten waar ik in terecht kwam. Aanpassingsproblemen verwachtte ik niet. Ik ben vrij gemakkelijk. "
Toch liep het in zijn eerste seizoen 1976-1977 in eerste instantie niet naar wens. Hij stond zelfs een aantal weken buiten de basis, omdat hij zijn rol op het middenveld niet goed invulde. "Ik begon als half, dat maakte de overgang van amateurs naar de semi-profs extra moeilijk. Bij Katwijk had ik zes jaar lang laatste man gespeeld. Ik liep tegen mezelf te voetballen, ik kon niet in mijn eigen spel komen. Als middenvelder liep ik steeds achter mijn man aan, ik wilde het te goed doen. Het ging verkeerd, ik moet iemand voor me hebben." Toen raakte Fred André geblesseerd en kwam hij op de voorstoppersplaats te spelen. Die kans greep hij met beide handen aan. Hij was al snel niet meer weg te denken uit de achterhoede van Volendam. Hij zou het er negen seizoenen volhouden, waarvan vier in de Eredivisie.
20 mei 1979, Volendam - Feijenoord (0-2). Petursson scoort eerste doelpunt. Kees Molenaar (Keje) is te laat om in te grijpen. Links Jan Peters en in het midden Kees Guijt. Foto Koen Suyk, Anefo.
Belangstelling van Ajax
Na zijn eerste seizoen Volendam kwam hij tot twee keer toe in de belangstelling van Ajax te staan, maar tot een overgang kwam het niet. Hij voerde gesprekken met voorzitter Jaap van Praag, aanvoerder Ruud Krol en trainer Tomaslav Ivic van Ajax. Toch besliste hij om het niet te doen. Twee keer zelfs. Weloverwogen. De reden gaf hij destijds: "Bij Volendam krijg ik de kans om bij te leren. Een jaar geleden speelde ik nog bij de amateurs van Katwijk. Daarvoor is bij Ajax geen tijd. Als je twee wedstrijden slecht speelt, sta er bij de derde naast. Zo gaat dat bij Volendam niet. Volendam speelt nu ook Eredivisie, dus in deze omgeving kan ik ook ondervinden hoe dat is. Het geld wordt een punt als er een te groot verschil tussen Volendam en Ajax komt. Maar dat verschil was niet zo groot. Tenslotte verdien ik nu een goed salaris als onderhoudsschilder - ik werk samen met Billy Bond op Volendam, omdat buitenaf werken voor mij geen doen meer is - en als voetballer. Bovendien ik gooi niet zo maar mijn werk neer om twee keer per dag te gaan trainen. Het zou een enorme omschakeling voor me zijn. Het is toch een enorme stap van de amateurs in een jaar naar de absolute top. Dat kan niet goed zijn als het zo snel gaat. Ik heb met Krol en Ivic gepraat, ik wilde weten wat het was om profvoetballer te zijn. Ajax wilde me immers graag hebben. Ruud Krol heeft het me uitgelegd. Bij Ajax moest ik wel de hele dag aan voetbal denken, en twee keer per dag trainen. Voor nevenactiviteiten was geen plaats. Het waren allemaal kleine puntjes waarom ik nee heb gezegd. Dit was er een van.
In 1977, samen met Jan Bond (Billy), op de steiger als onderhoudsschilder.
Vertrek
In 1985, na negen seizoenen Volendam, maakte hij de overstap naar streekgenoot AZ'67, dat 135.000 gulden voor hem betaalde. Hij stond twee seizoenen onder contract bij AZ. De ploeg haalde in deze periode een negende en een vijftiende plaats in de Eredivisie. Het laatste seizoen kwam hij door een knieblessure nauwelijks tot spelen. De blessure was reden voor hem om aan het eind van het seizoen terug te keren naar zijn oude ploeg Katwijk. Met Katwijk promoveerde hij binnen drie jaar van de 3e klasse naar de 1e klasse; op dat moment de hoogste klasse bij de zaterdagamateurs.
Trainer
In 1990 stopte hij definitief met zijn voetbalcarrière. Hij ging het trainersvak in. Eerst werd hij assistent bij Katwijk onder Arie Lagendijk en werd de titel -algemeen amateurkampioen- binnengehaald. Een jaar later prolongeerde hij onder zijn bewind hetzelfde kunststukje. Na zijn Katwijk periode volgden een serie clubs waar hij trainde waaronder o.a. eerst bij Foreholte, de zondag amateurs van RKAV Volendam, Swift, Blauw-Wit Amsterdam, FC Rijnvogels. Zijn laatste club was DWV.
Plotseling overlijden
Op zaterdag 30 maart 2012 overleed hij onverwachts in zijn slaap als gevolg van een hartaanval. Hij was toen pas 58 jaar. Hij was op dat moment trainer van DWV en stond op het punt zijn contract te verlengen. De voetbalwereld was zeer geschokt door het gebeuren. Maar liefst 1.500 mensen namen afscheid van hem in zijn woonplaats Katwijk. Veel afgevaardigden van clubs waar hij trainer was geweest waren er. Volendam, DWV, Katwijk, Blauw Wit en nog vele andere verenigingen brachten hem een laatste groet. De supporters van Katwijk vormden een erehaag en er werd op indrukwekkende wijze Bengaals vuur afgestoken. Kees Guijt was een graag geziene persoon en vooral ook een zeer aardig mens.
30 maart 1980, Telstar - Volendam (0-2). Frank Hoek grijpt in voordat Telstar-spits Rob van der Meer, met naast hem Kees Guijt, gevaarlijk kan worden. Foto Charles Ruys jr., VI.
7 mei 1983, Volendam - Den Haag (2-1). Den Haag-keeper Dido Havenaar plukt de bal boven Kees Guijt.