Robert Mühren werd geboren op 18 mei 1989 in Volendam en is een telg uit de bekende Mühren familie. Hij belichaamt de authenticiteit van een rechtgeaarde Volendammer: hard werken, niet verwaand doen. Zijn vader Peter is de jongere broer van Gerrie en Arnold Mühren en die zelf jarenlang op het hoogste amateurniveau speelde bij SV Marken. Hij speelde, tussen 2011 en 2014, drie seizoenen voor Volendam. In die periode speelde hij 110 wedstrijden, waarvan 102 in de competitie, en scoorde 52 doelpunten. De overeenkomsten met Arnold en Gerrie Mühren moeten worden gezocht in de techniek en in de nuchterheid; niet in het type voetballer. Robert is een echte afmaker, heeft oog voor diepte, beweegt en maakt ruimte. Arnold en Gerrie waren dienende spelers. Bal afpakken en direct weer afspelen.
IJzig kalm voor de goal
Zijn kracht ligt in zijn koelbloedigheid voor de goal. Hij wordt daardoor wel eens vergeleken met Roy Makaay, ’Das Fantoom’. Want ook Robert Mühren kan plots als een geestverschijning voor het vijandelijke doel opduiken. Om dan ijzig koel en steunend op een fijne techniek - links bijna net zo trefzeker als rechts - weer een doelpunt aan zijn lijstje toe te voegen. Hij is meedogenloos voor de goal. Krijgt hij een kans, dan zit hij. Maar gaat het een keer mis, dan maakt hij zich niet druk en wacht op de volgende. Onverstoorbaar. Zo is hij in het dagelijks leven ook. “Ik ben niet snel in paniek als ik een kans mis’’, vindt Robert Mühren er zelf van. “Je mist er meer dan je er maakt en ik weet dat er altijd een volgende kans komt. Ik raak dus niet gefrustreerd als ik niet scoor. Het leven gaat gewoon door, weet je.’’
Jeugd
Op 6-jarige leeftijd begon hij, zoals de gehele Volendammer jeugd, met voetballen bij de RKAV Volendam. Vanaf 2002, op 12-jarige leeftijd, speelde hij in de jeugd van Ajax, aangedragen door oom Arnold, die bij Ajax jeugdtrainer was. "Daar heb ik nooit problemen mee gehad. Als leermeester paste hij bij mij. Oom Arnold was puur gericht op techniek en functionaliteit. Maar je had bij Ajax óók van die schreeuwers langs de kant. Die waren drie dagen boos als je een wedstrijd verloor. Op jongetjes van dertien… Gaf ik een kaatsballetje verkeerd en dan ging Robin Pronk geweldig tekeer. Daar pep je mij niet mee op. Mij moet je een beetje met rust laten en dan komt alles goed."In 2006 besloot hij bij Ajax weg te gaan toen hij zestien was, om zich bij FC Volendam verder te ontplooien. Hij sprak er vooraf met niemand over. ‘Van de ene op de andere dag zat ik bij hoofd opleidingen Danny Blind op zijn kantoor. Ik stop ermee. Sinds mijn vijfde had ik altijd gevoetbald. Op het laatste moment bleek dat vier spelers van het vorige team toch nog mochten blijven. Op de bank zitten voor iemand die eigenlijk weggestuurd zou worden; dat kon ik gewoon niet."
“Een paar jaar later, toen ik bij Jong Volendam speelde, heb ik hetzelfde gedaan. Volendam speelde dat seizoen in de Eredivisie. Ik geloof dat ik in een half jaar elf minuten bij de beloften had gespeeld. Wekelijks moesten er een stuk of tien met ons mee. Ik zat daar op amateurbasis en als je geen contract hebt, ben je niks. Ik ga dus niet op dat bankie zitten, dacht ik. Op een dag waren we in de kleedkamer. Said Ouaali, mijn trainer, nam het woord. Jongens, Robert wil even wat zeggen. Ik stond op en gooide mijn voetbaltas in het midden. Hier is-ie. Ik ga er vandoor. Ze wezen me nog op de afspraak dat ik sowieso het seizoen zou afmaken. Nou, niet als ze me zo behandelen. Ik denk dat ik onbewust bij Ajax heb geleerd voor mezelf op te komen.” Terugkijkend vertelde hij: “Of ik het risico nam een fraaie voetbaltoekomst te verspelen?
Of ik eigenzinnig ben? Sinds ik prof ben niet meer. Ik ben geen moeilijke jongen. Bij Ajax en Jong Volendam had ik geen plezier meer. En ik wil plezier hebben in wat ik doe.”
Volendam amateurs
In de zaal vond hij het plezier en perspectief terug. “Je krijgt honderdvijftig ballen in een wedstrijd, je schiet dertig keer op doel. Er ging een wereld voor me open. FC Volendam kon het me niet verbieden, want ik was amateur. Maar op een gegeven moment kwam er een nieuwe regel. Je moest kiezen en ik wilde het veldvoetbal niet opgeven. Ik ging terug naar de amateurs bij RKAV Volendam, werkte met aantal vrienden bij in het magazijn bij speelgoedgigant Bart Smit. Dozen stapelen, sorteren, op de heftruck rijden en vijftien tot twintig weken vakantie per jaar. Het was een paradijs.” In de zomermaanden was hij te vinden op het Slobbeland, het recreatiegebied naast de haven van Volendam waar de jeugd veel tijd doorbracht. Ook de Dijk, broedplaats van vertier en tegelijkertijd een valkuil voor de jeugd, zat verankerd in zijn bestaan. Zeker tijdens de vier beruchte kermisdagen, in de eerste week van september, reiken de schuimkoppen van het bier hoger dan die aan de waterkant. Dan raken veel Volendamse generatiegenoten even los van God en zijn geboden. ‘Arnold en Gerrie dronken geen druppel’, vertelde Robert Mühren. ‘Ik ben de gezelligheid nooit uit de weg gegaan. Maar ik spring niet uit de band, ik gebruik geen drugs. Wat moet je ermee? Ook met een paar glazen bier kun je het leuk hebben, hoor. Heb ik geen troep voor nodig.’
11 september 2010, RKAV Volendam - Excelsior Maassluis (2-0). Robert Mühren controleert de bal. Foto Iwan Lautenschutz.
Tweede kans
Zo lijkt Robert Mühren - nog maar net volwassen - zijn weekeinden te slijten op de amateurvelden. Dorpsgenoot Kees Tol (Pier), op dat moment spitsentrainer bij FC Volendam, drong er echter op aan dat Robert Mühren werd overgenomen van de amateurtak, waar hij aan de lopende band scoort. Robert Mühren vertelde: “Hij vroeg elke week aan de toenmalige trainer Gert Kruys of hij al bij de amateurs was gaan kijken. Dat duurde even, maar toen hij kwam, was hij snel om. Dat was echt een droom die uitkwam.’’ Dus kreeg hij, die zijn baan in het magazijn van speelgoedgigant Bart Smit opgaf, een tweede kans in het profvoetbal. Op relatief ’oude leeftijd’, hij was toen 22 jaar, maakte hij zijn debuut. Hij bleef niet lang onopgemerkt, want hij scoorde er - met name in zijn derde jaar - lustig op los. Zo scoorde hij in zijn laatste 38 wedstrijden maar liefst 33 maal.
Bekerwedstrijd
Twee bijzondere treffers maakte hij in het bekerduel tegen Ajax op 6 september 2013. Gerrie Mühren overleed op 67-jarige leeftijd aan de beenmergziekte MDS. Een dag na de uitvaartplechtigheid droeg Robert Mühren een rouwband in de bekerwedstrijd tegen Ajax. Hij was de enige Volendammer die dat deed. Met de dorpsclub wilde de familie niets meer te maken hebben. Toen Gerrie Mühren scout van Ajax was, werd hij categorisch genegeerd door enkele mensen die hem schijnbaar het licht in de ogen niet gunden. De slechtste plaatsen kreeg hij telkens toegewezen. Want ook dát hoort bij Volendam: hier en daar is kinnesinne het onkruid tussen de bouwstenen. Daardoor stierf Gerrie Mühren met wrok in zijn hart. Maar zijn neef eerde hem door twee keer te scoren in De Arena, waarvan de eerste uitgerekend in de 67ste minuut werd gemaakt. Vader Peter Mühren: “Na een paar minuten keek iemand van onze familie op het scorebord. Toen hadden we het door. Jezus, dit is wel heel erg toevallig. Als Robert nou ook in de 92ste minuut had gescoord, zou het helemaal bizar geweest zijn. Gerrie zei altijd dat-ie 92 zou worden. Het tweede doelpunt van Robert Mühren viel twee minuten later, in de 94e minuut in de verlenging. Na afloop had niemand het over de moeizame zege van Ajax (4-2), maar over de mystiek tussen hemel en aarde. “Voorheen stond ik er nooit zo bij stil. Voor mij was hij oom Gerrie en ook in Volendam was ondanks al die prijzen van hem alles bij het oude gebleven. Pas na zijn dood zat ik de hele dag beelden van vroeger te bekijken. Vervolgens kwam die bekerwedstrijd bij Ajax, de spandoeken en de indrukwekkende minuut stilte. Ik ben niet zo snel emotioneel, maar die avond had ik overal kippenvel. Ik dacht: Het is evengoed toch wat. Oom Gerrie is echt een grote meneer geweest bij Ajax.”
6 september 2013, Ajax - FC Volendam (4-2, na verlenging). Eerste Ronde KNVB Beker. De Ajax-supporters eren Gerrie Mühren, bij opkomst van beide ploegen, met een indrukwekkend spandoek.
6 september 2013, Ajax - FC Volendam (4-2, na verlenging). Eerste Ronde KNVB Beker. Deze wedstrijd stond in het teken van het overlijden van zijn oom Gerrie Mühren, Hij scoort hier de gelijkmaker in de 67ste minuut, de leeftijd van zijn oom Gerrie.
AZ
Op 27 augustus 2014 tekende Robert Mühren een driejarig contract bij AZ vlak voor het sluiten van de transferwindow. Zijn vertrek bij Volendam bleek onvermijdelijk nadat hij in de eerste 4 wedstrijden reeds 6 doelpunten achter zijn naam had staan. Zo scoorde hij in de uitwedstrijd tegen FC Oss vier keer in het laatste kwartier (0-4). In het voorgaande seizoen 2013-2014 was hij reeds topscorer van de Eerste Divisie geworden met 25 doelpunten. Dat weinig topscorers van de Eerste Divisie het niet redden in de eredivisie, remde hem niet af. “Ik ben er erg trots op dat ik bij een grote club als AZ ga voetballen', liet hij weten. “Mijn ouders waren emotioneel en ook oom Arnold was positief over deze stap. Als topscorer van de Eerste Divisie hoop je dat er belangstelling komt, maar dat bleef een tijd uit. Toen AZ zich meldde waren we er snel uit. Ik ben erg gemotiveerd en ga vechten voor mijn plek.” In zijn drie seizoenen Alkmaar (2014-2017) stond hij vooral bekend als "supersub". Alleen in de eerste helft van het seizoen 2016-2017 was hij, na enkele belangrijke doelpunten voor AZ, even basisspeler. Al snel raakte zijn plek kwijt aan Wout Weghorst.
Rondzwervingen
Robert Mühren vertrok naar het Belgische Zulte Waregem in januari 2017, maar paste na een half seizoen - en 13 duels waarin hij 2 keer scoorde - al niet meer in de plannen van coach Francky Dury. Op 17 augustus 2017 maakte Sparta Rotterdam bekend dat de club hem voor 1 seizoen had gehuurd van Zulte Waregem. De aanvaller had eind januari nog een contract voor 4,5 jaar bij de Belgen ondertekend, maar een half jaar later keerde hij dus alweer terug in de Eredivisie. Bij zijn debuut voor Sparta, op zondag 20 augustus, was hij meteen trefzeker voor zijn nieuwe en tijdelijke werkgever. Hij scoorde de gelijkmaker in het thuisduel tegen PEC Zwolle (1-1). Hij werd daar clubtopscorer met negen doelpunten. Het jaar daarop werd hij verhuurd aan NAC. Dat werd een teleurstellend seizoen, mede door een langdurige blessure. "Als ik een keer speelde, dan kwam het er niet uit.".
Cambuur
In 2019 kon hij voor het derde seizoen op rij zijn koffers pakken. Dit keer vertrok de inmiddels 30-jarige spits naar SC Cambuur Leeuwarden, spelend in de Eerste Divisie. De technisch manager van Cambuur, Foeke Booy (ex-trainer Cercle Brugge), was in zijn nopjes met het aantrekken van hem. “Robert is een slimme speler, met veel ervaring en een enorme staat van dienst. Hij past goed in de speelstijl die we voor ogen hebben, is balvast en zijn statistieken spreken voor zich voor wat betreft zijn scorend vermogen.” Het bleek een schot in de roos. In het eerste seizoen 2019-2020 werd hij met 26 treffers de held van Cambuur en was hij met zijn ploeg op weg naar promotie. Op dat moment brak de coronacrisis uit met als gevolg dat de competitie niet afgemaakt kon worden. Op 24 april 2020 besloot de KNVB om dat seizoen geen promotie/degradatie toe te passen. Een bittere pil voor hem en heel Leeuwarden.
Dit seizoen 2020-2021 werd hij voor het tweede jaar op rij door Cambuur van Zulte Waregem gehuurd. Cambuur bleek ongenaakbaar in de Eerste Divisie, werd de terechte kampioen en dwong daarmee promotie naar de Eredivisie af. Met 35 goals (tot nu toe) heeft Robert Mühren zijn meest productieve seizoen uit zijn loopbaan. Hiermee werd hij de eerste Cambuur speler die in één seizoen meer dan dertig keer wist te scoren, Harry van der Laan kwam in het seizoen 1997-1998 tot 29 doelpunten.
Robert Mühren laat weten dat hij het naar zijn zin heeft bij Cambuur en dat het presteren in de Eredivisie geen groot thema voor hem is. "Ik voelde mij gelijk helemaal thuis in Friesland. Net wat gemoedelijker dan dat ik gewend ben. Het taaltje is bijna hetzelfde, dus dan klikt het wel". Hij rijdt dagelijks heen en weer over de afsluitdijk van huis naar trainingen en wedstrijden. Ik ben bijna 32 jaar, dan maakt het allemaal niet zoveel meer uit. Gezondheid en plezier is dan veel belangrijk dan het niveau waarop je acteert. Ik wil graag in de Eredivisie spelen. En dan ga ik er alles aan doen om er een stuk of vijftien te maken. En als het me niet lukt, zullen ze wel zeggen dat ik een Eerste Divisie-spits ben. Maakt mij niks uit.”
Zijn vierjarige contract bij het Belgische Zulte Waregem verstrijkt aan het einde van dit seizoen. Technisch manager Foeke Booy van Cambuur laat desgevraagd weten dat hij met Robert Mühren heeft afgesproken om de gesprekken over een eventuele verlenging van de samenwerking pas na het seizoen te gaan voeren.
27 september 2019, Volendam - Cambuur (0-4). Robert Mühren in duel met Kevin Visser. Die avond deed hij zijn dorpsgenoten pijn door 3 maal te scoren. Foto Fred Rotgans.
Memorabele doelpunten van Robert Mühren.