Hans Bond werd geboren op 5 maart 1974 in Volendam en begon, zoals tegenwoordig elk talent uit Volendam, bij de amateurs om later door te stromen naar de jeugdopleiding van de betaalde tak. Hij maakte 8 november 1992, thuis tegen FC Twente, als 18-jarige jongen zijn debuut in het eerste van Volendam. Met soms onnavolgbare acties wist hij al snel de harten van het publiek te winnen. Dat niet altijd alles lukte werd hem daarom zonder moeite vergeven. Voetbalminnend Nederland kreeg extra belangstelling voor de 1.91 meter lange linksbuiten na de thuiswedstrijd tegen PSV op 17 januari 1993. Hij had het eerste doelpunt gescoord en een uitstekende wedstrijd gespeeld. Hij werd gezien als één van de grootste talenten die Volendam ooit had voortgebracht. Hij haalde alle kranten, radio- en tv programma’s. Maar ondanks het stormachtige begin was de loopbaan van de zo talentvolle linksbuiten na ruim één jaar over zijn hoogtepunt heen. De euforie maakte plaats voor een ijzige stilte. De keerzijde van een bliksemstart waarbij hij heen en weer werd gesmeten tussen complimenten en cynisme.
Haperend lichaam
Het lichaam kon de enorme vlucht naar voren niet aan. Er kwamen blessures en zijn toenmalige trainer Fritz Korbach repte van ’oververmoeid’. „Klassiek verhaal”, vertelde Hans Bond achteraf. “Het kwam te snel, ik was niet volgroeid. Krachttraining had je niet. Puur op basis van mijn talent werd ik er toch ingezet en misschien kwamen ook daardoor blessures.” Hij was genoodzaakt om een meniscusoperatie te ondergaan. Omdat hij daarbij een ziekenhuisbacterie opliep, bleef Hans Bond in zijn tweede seizoen (1993-1994) op maar 14 wedstrijden steken. Bovendien liep hij een medicijnvergiftiging op van de antibiotica. Hans Bond daarover: “Dat heeft mijn carrière kapotgemaakt. Mijn lichaam kon niets meer, ik ben er een jaar uit geweest. Ik verloor aan snelheid, verloor alles. Jarenlang ondervond ik de naweeën. Ik heb jaren geprobeerd om op niveau terug te keren, maar het was zeer frusterend dat mijn lichaam dat niet meer toeliet. Soms sloeg ik aan het denken: ‘zou ik het niet meer kunnen?’. Maar door die vergiftiging verbruikte ik mijn lichaamsreserves. Ging door tot ik letterlijk neerviel op het trainingsveld. Net zo lang tot de motor aanliep. Ik had een waas voor mijn ogen. Wilde lange tijd niet erkennen dat mijn lichaam niet kon brengen wat het daarvoor wat het daarvoor altijd had gebracht.”
Mentaal zwaar
Zijn trainer Wim Rijsbergen, de opvolger van Fritz Korbach, wist in die periode niet echt wat hij met Hans Bond aan moest want hij had hem nog nooit fit meegemaakt. Intuïtief voelde Hans Bond de twijfel bij zijn trainer en blokkeerde als nooit tevoren. Daar kwam bij dat geestelijk geen afstand kon doen van zijn knieblessure wat zijn faalangst extra stimuleerde. Het lichaam was op en Hans Bond pendelde dat jaar tussen basis en bank. “Het vlammende, de magie was weg. Ik heb jaren op halve kracht gespeeld.” Geestelijk had hij het zwaar. ”Ik ging enorm twijfelen, het was ontzettend frustrerend.” Wat niet hielp was dat trainer Wim Rijsbergen defensief voetbal predikte en weinig vertrouwen had in de grillige aanvaller. Hans Bond daarover: “Rijsbergen was niet mijn type. Hij zag vooral waar ik niet goed in was. Maar hij had in zeker opzicht ook gelijk: mijn basis was niet goed genoeg meer.”
De tekst gaat verder onder de foto's.
8 november 1992, Volendam - Twente (1-1). Hans Bond maakt die middag zijn debuut als linksbuiten. Erik ten Hag kijkt toe.
7 november 1993, Ajax - Volendam (3-1). Hans Bond in een lijf-aan-lijf gevecht met Frank Rijkaard.
Terugkeer
Na jaren sukkelen kwam hij in 1996 toch terug bij de selectie. Het vertrouwen van Volendam in hem zorgde er ervoor dat hij als tweede elftalspeler een goed contract kreeg. “Maar ik had me gefocust op die terugkeer en zoveel extra inspanning ingeleverd, dat ik weer een sportieve terugval kreeg. Ik kon in het eerste elftal er niet meer bovenuit steken. Ik bleef in die jaren hoop houden, dat ik het lichaam weer zover kon krijgen dat het weer normaal ging functioneren voor profvoetbal. Daarvoor heb ik in die jaren een ongekende medische reis afgelegd. Ik wilde wel, maar kon vaak niet. In die tijd merkten mijn trainer Dick de Boer en zijn assistent Arnold Mühren dat ik wel heel vaak naar de fysiotherapeut ging, maar toch vaak geblesseerd bleef. Ze vroegen zich hardop af of het niet in mijn hoofd zat?”
Einde contract
Na 106 wedstrijden (waarvan 98 in de competitie) en 10 doelpunten in het eerste elftal, vroeg Volendam in 1999 ontslag voor hem aan. De club verkeerde na de traumatische periode Peter van de Rijt, die als trainer/bestuurslid de boel besodemieterde en de club haveloos achter liet, in zwaar financieel weer. Stages van Hans Bond bij OFI Kreta en ADO Den Haag mislukten. Dan - na een uitstapje naar de amateurs van Huizen- keerde hij toch na 2 jaar weer terug in het betaalde voetbal maar dan bij HFC Haarlem. Hij voetbalde daar 3 seizoenen en in zijn 1e seizoen werd hij gekozen tot beste voetballer van Haarlem. In zijn 2e seizoen bij Haarlem werd hij wéér geteisterd door blessures en in zijn laatste seizoen had Hans Bond al besloten om te stoppen met betaald voetbal en zijn maatschappelijke carrière voorrang te geven.
Maatschappelijke carrière
Hans Bond moest nu ’de maatschappij in’, maar had kort na zijn debuut zijn school afgebroken. Hij kwam in een situatie waar hij niet goed op was voorbereid. Voetbalmaatje Ab Persijn hielp hem echter aan een baan bij de ING Bank. Die kans pakte hij met beide handen. Inmiddels staat hij aan de top van de hypotheekadviseurs. Bij de amateurs van Blauw Wit en Monnickendam voetbalde hij nog een paar jaar door. Voor de lol, en de bijverdienste.
Bestuurslid technische zaken
Voetballen deed hij daarna nog één keer in de benefietwedstrijd van de nieuwjaarsbrand in Volendam. Daarbij scoorde Marco van Basten uit een voorzet van Hans Bond, die nog een laatste keer het applaus van het voetbalpubliek hoorde klateren. „Een hoogtepunt”, vertelde hij achteraf. Van het voetbal hield hij daarna lange tijd afstand. Maar als talent Joey Veerman zich meldt, komt liefhebber Hans Bond weer naar het stadion. En raakt hij aan de praat met Jan Smit en ’tennismaatje’ Wim Jonk. Op verzoek van Jan Smit - en aangetrokken door de komst van Team Jonk - treedt hij in 2019 toe tot het bestuur van FC Volendam, waar hij zich bezighoudt met technische zaken. Een functie die hij onderschat qua uren werk, maar gelukkig is het lichaam voldoende hersteld. „En ik haal er wel voldoening uit. Ik wil blijven tot Volendam eredivisie speelt.”
17 januari 1993, Volendam - PSV (3-1). Hans Bond maakt de 1-0. Foto Cor Mulder, ANP.
15 augustus 1993, Volendam - Utrecht (2-2). Hans Bond in duel met Pascal de Jong.
21 november 1993, Volendam - MVV (5-0). Hans Bond knalt de 2-0 onder keeper Jan van Grinsven door.
Hans Bond, als speler van Jong Oranje, in de achtervolging op Frank Rijkaard tijdens een oefenduel tegen het Nederlands Elftal in september 1993.
3 mei 1998, Volendam - Heerenveen (4-1). Hans Bond houdt Ricky Talan van zich af.
Beelden van de hoogtepunten uit zijn carrière