Ed Vyent, bijgenaamd Eddy Love, werd geboren op 3 maart 1963 in Amsterdam. Hij stond 5 seizoenen onder contract bij Volendam in de jaren tussen 1984 en 1989. In die periode speelde hij bijna 65 competitiewedstrijden voor Volendam, waarin hij 12 doelpunten maakte. Hij was linksbenig en kon op bijna alle posities aan de linker- of rechterkant worden ingezet, maar speelde meestal als middenvelder. Hij stond bekend, in zijn jonge jaren, als één van de uitgesproken talenten van het Amsterdamse voetbal. Mensen die hem van vroeger kenden, waren allemaal van mening dat hij veel verder had kunnen komen indien hij meer geduld had gehad en er meer voor had geleefd.
Levensgenieter
In Volendam gedroeg hij zich als een eerlijke en relaxte jongen. Een levensgenieter die populair bij de vrouwen was vanwege zijn 'Lionel Ritchie-achtig' uiterlijk. Iemand die van gezelligheid en lachen hield. Hij had een geweldig lichaam en was beresterk. Als er werd gewonnen dan was hij na afloop altijd in de spelershome te vinden en daarna op de Volendammer dijk. Hij kwam altijd naar de club in een grote rode Amerikaanse slee met een wit dak. Hij leek zich nergens druk om te maken, en vermaakte zich prima als flierefluiter zonder een vaste vriendin. Hij sliep altijd lang uit, trainde dan vroeg in de avond en genoot na de training van stappen en vrouwen. Hij dronk niet veel, misschien een paar biertjes, maar maakte het wel altijd laat en was graag onder de mensen.
Goede jaren
Hij werd gescout in 1979 door AZ toen hij al op jonge leeftijd in het eerste van de Amsterdamse voetbalclub Sporting Zuid speelde. Vanuit Alkmaar kwam hij over naar het tweede van de Eredivionist Volendam, wat in die tijd één stapje hoger was. Vanwege de vele blessures moest Leo Beenhakker, acht wedstrijden voor het einde van het seizoen 1984-1985, een beroep op hem doen. Hij maakte op 21 april 1985 tegen Twente zijn debuut in de Eredivisie en zou in restant van die competitie in de basis blijven. Ondanks dat hij de degradatie niet kon voorkomen, had hij grote verwachtingen voor zijn tweede seizoen 1985-1986. Echter tot zijn grote frustratie kreeg hij, onder Barry Hughes, geen vaste basisplaats en moest hij het vooral hebben van invalbeurten. Wel pikte hij af en toe een doelpunt mee. Zijn derde seizoen 1986-1987 was er sprake van een leegloop en de pas aangestelde trainer Jan Brouwer moest aan een nieuw team gaan bouwen. Ed Vyent werd een vaste kracht en speelde meestal, met zijn linkerbeen, als rechtshalf. Dat deed hij geweldig. Hij had een superconditie en bestreek dat seizoen de gehele flank. Uiteindelijk promoveerde Volendam dat seizoen en Ed Vyent had daar met zijn assists en 6 doelpunten een grote bijdrage in.
15 maart 1987, Volendam - Cambuur (3-1). Ed Vijent kopt de 1-0 binnen. Cambuur-keeper Fred Grim is verslagen. Foto Robert Collette.
Dieptepunt
Het vierde seizoen 1987-1988, in de Eredivisie, raakte Ed Vyent langzaam zijn basisplek kwijt. Aan het slot van de competitie had hij zijn buik vol van de situatie bij Volendam. Pogingen om via oefenwedstrijden bij Haarlem en AZ zich in de kijker te spelen, werden door trainer Jan Brouwer tegengehouden. En telkens als er een club kwam kijken, speelde hij niet. Hoewel hij nog immer bij Volendam onder contract stond, bleef hij halsstarrig in zijn weigering om het seizoen daarop 1988-1989 voor de club te spelen. Liever een jaar duimen draaien dan weer een jaar bankzitten, was zijn mening. Aan het eind van die periode vond op 7 juni 1989 de SLM-ramp plaats en zijn ploeggenoot Steven van Dorpel was één van de slachtoffers. Ondanks dat Steven van Dorpel een rustiger en serieuzer persoon was dan Ed Vyent, konden zij goed met elkaar opschieten. Ed Vyent was zwaar aangeslagen. Deze periode beschouwde hij dan ook sportief en persoonlijk als een dieptepunt.
Einde betaald voetbal
In het begin van het seizoen 1989-1990 liet hij zich overschrijven naar amateurclub DWV. De bedoeling was om, aan einde van dat jaar, verlost te zijn van zijn contract met Volendam en daarmee transfervrij. Hij zag deze club als een prima stage om de aandacht bij betaald voetbalclubs weer op te eisen. Dat lukte, want in het seizoen 1990-1991 ging hij voetballen bij Telstar in de Eerste Divisie. Het werd echter geen succes. Hij werd vaste twaalfde man en kwam weer vaak op de bank te zitten. Dat viel hem zwaar en bij sommige trainingen kwam hij gewoon niet opdagen. Uiteindelijk berustte hij erin en vond het wel best zo. Op een gegeven moment kwam hij helemaal niet meer en wist niemand bij Telstar nog waar hij was. Hij stopte met betaald voetbal en speelde daarna alleen nog als liefhebber, met vrienden, bij amateurclub De Germaan in Amsterdam. Hij verdween in de anonimiteit, totdat in de Landelijke pers verscheen dat hij op 22 oktober 2001 was doodgestoken bij een ruzie om een parkeerplaats in Amsterdam. Hij was toen pas 38 jaar.
Noodlottige dag
Op die bewuste dag had Ed Vyent het aan de stok gekregen met de broer en de moeder van de uiteindelijke dader. De broer had twee scooters in even zoveel parkeervakken in de Govert Flinckstraat geplaatst, om deze plekken te 'reserveren' voor de bedrijfsbus waarvan beide broers gebruikmaakten. Buurtbewoners, onder wie Ed Vyent, ergerden zich al langer aan deze praktijk. Hij haalde die dag samen met een automobilist de twee scooters weg, waarna de ruzie met de broer en de moeder volgde. Vervolgens was er telefonisch contact tussen beide broers. De gealameerde broer kwam, gewapend met de twee messen en een steigerpijp, bij Ed Vyent verhaal te gaan halen. Hij vroeg een andere vriend hem daarbij te helpen. Zij sommeerden Ed Vyent uit zijn even verderop gelegen woning te komen. Op de stoep sloeg het tweetal op hem in. Tenslotte werd Ed Vyent, met 4 messteken, in de zij en in de borst gestoken. Hij kon nog wegrennen maar zakte uiteindelijk in elkaar bij zijn stamkroeg Pico in de Amsterdamse Pijp. Even later zou hij daar overlijden, waarna in het ziekenhuis de dood werd vastgesteld.
Strafmaat
De rechtbank in Amsterdam veroordeelde de toen de 23-jarige dader tot zes jaar gevangenisstraf. De vriend kreeg vijftien maanden cel. Het vonnis pakte lager uit dan de door de officier van justitie geëiste tien jaar cel. De officier ging uit van moord. De dader zou zich hebben voorgenomen Ed Vyent van het leven te beroven. Volgens de rechtbank was dit niet gebleken. De dader had zich weliswaar voorzien van twee keukenmessen, maar is pas gaan steken toen hij tijdens de vechtpartij meende aan de verliezende hand te zijn, aldus het vonnis.
Ed Vyent in augustus 1985.
De eerste training van het seizoen 1986-1987. Vooraan vlnr. keeper Jan Klouwer, Ron Voorn en Ed Vyent. Achter vlnr. Theo Bond, Nico Zwarthoed en Ton Guyt.