Benefietwedstrijd cafébrand
2001 | Start van Actie van Verbondenheid
"Je kind verliezen, het ergste wat er is. Een pijn die nooit overgaat". Het is een zin uit het gedicht dat Wim Jonk tijdens de Wedstrijd van Verbondenheid op 27 februari 2001 voorlas. Woorden zo waar. De wedstrijd tussen Volendam tegen de ‘Vrienden van Volendam’ was destijds het startsein voor een inzamelingsactie voor de slachtoffers van de nieuwjaarsbrand in bar De Hemel in Volendam. Op 1 januari 2001 woedde daar, even na twaalf uur, een korte maar heftige brand met veertien doden en 273 gewonden als gevolg. Alle spelers van het Nederlands voetbalelftal dat in 1988 Europees kampioen werd, verleenden hun medewerking aan de Wedstrijd van Verbondenheid. Spelers van toen: Marco van Basten, Frank Rijkaard, Ruud Gullit, Jan Wouters, Ronald Koeman, aangevuld met de Volendammers Wim Jonk, Arnold Mühren, René Binken,Tom Sier, Edwin Zoetebier, Hans Bond, Frans Hoek en de Nigeriaanse speler Nankwo Kanu. De organisatie was in handen van Jaap de Groot (Telegraaf), Jaap Buijs (Cas) en Cees de Wit.
"Elke dag voel je dat een grauwsluier over het dorp hangt", constateerde Wim Jonk, voorafgaand aan de wedstrijd. Die bedrukte sfeer hing ook in het stadion van Volendam. Marco van Basten zorgde er even voor dat de pijn, die alle Volendammers voelden, even voor enkele seconden werd verzacht. Nadat Nwankwo Kanu voor de 1-0 had gezorgd, scoorde Marco van Basten de 2-0 die zijn magie uit het verleden opriep. En wel op zo'n manier die erg veel deed denken aan de treffer die hij scoorde op het EK tegen Rusland. Het bleef niet bij die ene treffer voor de meervoudig Europees topscorer. In de tweede helft kopte Van Basten op aangeven van Hans Bond de 3-0 achter Volendam-keeper Need. Scheidsrechter Jan Keizer vond dat er wat moest gebeuren en gunde Volendam de eretreffer na een verdedigende actie van Peter van Vossen. Hij kreeg een strafschop tegen en Yuri Rose miste die bal niet, 3-1. Maar om een uitslag ging het niet op die avond. Het was een startsein voor de landelijke inzamelingsactie via Giro 800. Op dat gironummer hadden de spelers van het Nederlands elftal en de KNVB in de rust van de wedstrijd een bedrag gedoneerd van 250.000 gulden. Met gemengde gevoelens had Marco Van Basten zich beschikbaar gesteld voor de benefietwedstrijd in Volendam. "Het is natuurlijk triest dat ik me wegens een ramp weer op een voetbalveld moet laten zien", vertelde de legendarische spits, die zijn trainingen met de amateurs van Noordwijk moest staken, omdat zijn chronisch gekwetste enkel die belasting niet aankon.
Met een brok in de keel had Wim Jonk voor het duel in Volendam de speciaal vanuit het brandwondencentrum in Beverwijk overgebrachte slachtoffers van de brand bezocht. "Die confrontatie was zo ingrijpend", vertelde hij. "Ik zag de gezichten van mensen die veel leed met zich meedragen. Desondanks wilden ze deze wedstrijd niet missen. Voor hen heb ik vanavond gevoetbald. Ik had het gedicht over Volendam al een paar dagen na de ramp geschreven. Ik wil mijn gevoelens nu eenmaal graag kwijt op papier, zo kan ik ze tenminste hanteren. Het vreet aan me, ik moest even afstand nemen omdat het me teveel dreigde te worden." Ook Edwin Zoetebier ervoer hoe vers de littekens, nog geen zestig dagen na de ramp, nog zijn. "De mensen zijn nog steeds heel ingetogen, het verdriet is tastbaar. Zolang nog steeds veertig kinderen in een ziekenhuis liggen, verandert dat ook niet. We zijn als Volendamse gemeenschap moreel verplicht er alles aan te doen om ook die mensen weer een volwaardige plaats in de samenleving te geven." Want het ergste moet nog komen als ook de laatste, voor altijd beschadigde slachtoffers terugkeren naar Volendam, voorspelde Arnold Mühren, "Mijn dochter is als door een wonder ontsnapt aan die hel in 't Hemeltje", vertelde hij, "Ze stond al op de trap naar boven, toen ze plotseling rook zag, waarna ze het pand nog kon ontvluchten. Ze moet een engeltje op haar schouder hebben gehad. Wij hadden geluk, talloze dorpsgenoten niet. Het verwerkingsproces komt pas echt op gang als ook de laatste gewonden terugkeren naar het dorp. Daarom moet deze actie het begin zijn van langdurige solidariteit."