Wim Keizer werd op 12 december 1941 geboren aan de dijk in Volendam. Hij kwam uit een gezin van 10 kinderen waarvan Jan Keizer, later bekend geworden als voetbalscheidsrechter, de oudste was. Hij was van 1961 van 2002 onderwijzer in zijn geboortedorp. Na 41 dienstjaren maakte hij gebruik van de vervroegde pensioenregeling. Datzelfde Volendam zou, tot zijn dood, de grote liefde van zijn leven blijven. Zijn nalatenschap voor de lokale samenleving is oneindig groot. Bij bijna iedere vereniging in de gemeente zijn vingerafdrukken of een bestuurlijke handtekening te vinden. Zo ook in het voetbal. Vanaf zijn 12de jaar was hij lid van RKSV Volendam. Hij stond weliswaar niet bekend als een geweldige voetballer, maar wel als iemand met een groot organisatietalent en een bevlogen voetbaltrainer. In zijn handelen was hij te omschrijven als kleurrijk, energiek en zonder enige valse bescheidenheid. Hij cijferde zichzelf niet weg als er iets ‘op poten moest worden gezet’, maar stond altijd vooraan. Hij was een trouw volger van FC Volendam. Weinig wedstrijden zijn in de afgelopen decennia aan hem voorbijgegaan. Kritisch als het moest, maar bovenal trots op ‘zijn’ club.
Jeugvoetbal
In 1964 was hij één van de oprichters van het pupillenvoetbal voor 10- en 11-jarigen zodat zij al 2 jaar eerder lid konden worden. Tot 1968 zou hij, 4 keer per week, trainer/vrijwilliger blijven voor deze pupillen-groepen. In 1961 werd het schoolvoetbal op het veld (voor de groepen 7 en 8) vanuit ‘de Meer’ - door de realisering van het Boelenspark - naar het Slobbeland verplaatst. De organisatie was in handen van Wim Keizer. Hij hield de organisatie van de onvergetelijke schoolvoetbaltoernooien tijdens de paasvakantie - in samenwerking met vele andere vrijwilligers - 30 jaar in stand. De wedstrijden op het Slobbeland en later op het RKAV Volendam terrein werden op het scherp van de snede uitgevochten; aan spanning ontbrak het nooit. Bij de finales stonden soms honderden belangstellenden te kijken.
Vanaf 1972 werd hij tevens organisator van het schoolvoetbal in de zaal voor alle groepen 5, 6, 7 en 8 van alle Volendammer en Edammer basisscholen in de kerstvakantie. Pas in 1991, na bijna 20 jaar, droeg hij het stokje over aan de nieuwe generatie. Ook was hij, in de jaren 70, organisator en hoofdleider van de jaarlijkse jeugdvoetbalkampen naar de Nederlandse steden Den Bosch, Weert en naar Engeland. Tenslotte bekleedde hij een bestuursfunctie, tussen 1963 en 1995, van het jaarlijks terugkerende internationale tweedaagse Zilveren Bottertoernooi van de RKAV- en FC Volendam.
De tekst gaat verder onder de foto.
EVC Edam
Vanaf begin jaren ’70 was hij 6 seizoenen trainer van de zondag amateurs van EVC uit het naburige Edam. Het voetballandschap zag er in die tijd nog heel anders uit. RKSV Volendam was nog 1 vereniging. Voor spelers die betaald voetbal in Volendam niet haalden, was Volendam 3 het hoogst haalbare. Hierdoor wist Wim Keizer een groot aantal van deze spelers over te halen om bij EVC te gaan spelen. Dat resulteerde uiteindelijk in een kampioenschap in 1971 en een 4e plaats in de 2e klasse in het seizoen 1971-1972. De zondag 1e klasse was toen het hoogste amateurniveau in Nederland en daarmee was die 4e plaats de hoogste klassering in de historie van EVC. Er volgden daarna nog een degradatie en een verloren promotiestrijd tegen VSV in 1975.
De tekst gaat verder onder de foto's.
Mei 1971, Wim Keizer als trainer van EVC Zondag 1 dat kampioen werd in de 3e klasse A. Diverse Volendammers maakten onderdeel uit van dit team. Staand v.l.n.r.: Tom de Hart (bestuurslid), Koos Roskam, Bert Schuitemaker, Bob Kemper, Kees Zwarthoed (Beer), Wim Veerman, Piet Springer, Frits van Vlaanderen, Peter van de Nes, Cor Mantel en trainer Wim Keizer. Zittend v.l.n.r.: Nico Bank, Peter Visser, Klaas Tuyp, Piet Wante, Albert Tol (Stein), Kees Tol (Stein), Jaap Greuter, Coen Uijt de Boogaardt.
20 april 1975 op het terrein van HSV in Heiloo waar EVC Zondag 1 een beslissingswedstrijd om het kampioenschap in de 3e klasse speelde tegen VSV uit Velserbroek. Op 20 april werd het 0-0, een week later verloor EVC met 1-3. Achter v.l.n.r.: Coen Uijt de Boogaardt (grensrechter), Tom de Hart (bestuur), Peje Jonk, Andre de Leng, Bob Kemper, Jaap Veerman (Bul), aanvoerder Albert Tol (Stein), Piet van der Vlies, Jan Tol (Bet), Wim Keizer (trainer). Voor v.l.n.r.: Nico Bank, Wim Kuenen, Frits van Vlaanderen, Jaap Jonk (Kippie), Hein Schilder (Koles), Wim Veerman (Van de stratenmaker).
Volendam zaterdag-amateurs
In 1976 werd hij in Volendam verantwoordelijk voor het hoogste team bij de zaterdag amateurs. Onder zijn leiding werd de nationale amateurbeker veroverd en werd promotie afgedwongen naar de hoogste amateurafdeling (1e klasse). Na 3 jaar kwam er een verplicht einde aan het trainerschap van Wim Keizer. Hij was alleen in het bezit van een C-diploma en daarmee mocht hij trainen tot en met de 2e klasse. In die periode ontpopte hij zich overigens, naast trainer, ook als ‘wonderdokter’. Als gediplomeerd masseur paste hij een tamelijk afwijkende methode toe bij het genezen van de meest ingewikkelde- en hardnekkigste blessures. Vooral de toepassing van de natuurgeneeskunde bij de behandeling van geblesseerde spelers speelde hierbij een grote rol. Veel kruiden en zelfs koolbladeren kwamen hieraan te pas.
De tekst gaat verder onder de foto's.
Volendam zaterdag amateurs 1977-1978. Staand Vlnr. Hans Jonk (de Kip), Klaas Koning (Vais), Kees Veerman (Schutter), Jaap Jonk (Bol), Kees Hoogland, Jan Leeflang, Klaas Zwarthoed (Koffie), Jan Boerkoel en Wim Keizer (trainer). Gehurkt vlnr. Jan Jonk (Sjef), Kees Kras, Klaas Plat, Jan Jonk (de Kip), Jaap Schokker en Jolanda Boerkoel (mascotte).
Maatschappelijk actief
Naast het voetbal was hij zeer actief en heeft hij grote bijdrage gehad in het verenigingsleven van de gemeente. Vanaf 1961 was hij vrijwilliger bij het Slobbeland, zat in het Oranjecomité en was in 1963 medeoprichter en daarna 50 jaar secretaris van de ijsclub in Volendam. Tussen 1977-2020 was hij bij het Volendams museum betrokken waarvan 45 jaar als voorzitter. En de 28 jaar (tussen maart 1978 en december 2006) dat hij actief was als gemeenteraadslid voor VD’80 zijn ook niet bepaald onopgemerkt voorbij gegaan. Het leverde hem menig conflict op, want hij had grote moeite om over zijn eigen schaduw heen te stappen. Soms moest een uitspraak van de rechtbank eraan te pas komen om tot een oplossing te komen.
Overlijden
Zijn koppigheid en standvastigheid bezorgde hem vaak stress. Hij maakte zich enorm druk als het dorp Volendam in zijn ogen onrecht was aangedaan. “Het wordt nog eens je dood, werd hem vaak verteld’. Maar of dat van invloed is geweest op zijn plotselinge overlijden zal altijd in het ongewisse blijven. Vrijdagavond 1 april 2022 kreeg hij een hersenbloeding op de tribune tijdens de thuiswedstrijd van zijn geliefde club tegen Top Oss. Eerste hulp van supporters, EHBO’ers en de clubarts mochten niet baten. Twee dagen later overleed hij in het ziekenhuis van Purmerend. Hij was toen 80 jaar. Op donderdag 7 april 2022 werd hij begraven in Volendammer klederdracht met een FC Volendam sjaal om zijn nek. Een dag later speelde Volendam de thuiswedstrijd tegen de Graafschap. Zijn tribunestoeltje bleef leeg en was gemarkeerd met een oranje roos.
“De onderkoning van Volendam”, zo luidde zijn bijnaam, stief in het harnas. Hij was het visitekaartje van het dorp Volendam. Een uitgesproken persoonlijkheid met het hart op de juiste plaats.
Het bestuur van ijsclub Volendam vierde op 2 november 1988 haar 25 jarig bestaan in de AMVO alwaar de ijsclub op 9 oktober 1963 werd opgericht. V.l.n.r. boven: Wim Keizer, Jan Kemper, de afgevaardigde van de KNSB, Jan Steur, Claus Veerman en Jaap Kok. Onderste rij: Inse Bosma, Took Jonk, Siem Kemper en Klaas Schilder (Kalf) Tijdens deze zeer geslaagde receptie werden Jan Kemper en Wim Keizer door de KNSB benoemd tot Lid van Verdiensten van de KNSB voor hun inzet en dagelijks bestuurslid van ijsclub Volendam gedurende 25 jaar.